Begeleiden vanuit kracht, niet angst

Hoe het team van Careflex en Pergamijn één werden

Bij Careflex springen we bij als onze hulp gevraagd wordt door een zorginstelling. Vaak is er hierbij sprake van onbegrepen gedrag. We geloven echter dat er in elk gedrag iets positiefs zit. Samen met de zorginstelling gaan we hiernaar op zoek. Eerder deelden we een succesverhaal over hoe zorgmanager Elisa en begeleider Frits samen met het team van Pergamijn twee cliënten hielpen. Vandaag zoomen we in op de ijzersterke samenwerking die hiervoor nodig was.

Veel escalaties

Op de afdeling bij Pergamijn waren er dagelijks escalaties. Hierdoor heerste er veel angst in het team. Frits en Elisa werden gevraagd om mee te kijken. Frits: ''We kijken altijd breed als we binnenkomen. Als je als hulpverlener langere tijd met agressie geconfronteerd wordt, kan je het gevoel krijgen dat je niet vaardig bent. Niks wat je doet heeft voor je gevoel effect. Het is belangrijk om voor elkaar te zorgen en goed te blijven praten. Om het gesprek aan te gaan met een collega als je ziet dat hem iets dwarszit. Je hebt elkaar nodig om gemotiveerd en in je kracht te blijven. We hebben samen geprobeerd voor positiviteit te zorgen.

Frits zit op de bank en praat tegen Elisa. Hij glimlacht.

"We benadrukten dat we het met elkaar doen en dat je in jezelf mag geloven. Het is heel fijn om het gevoel te hebben dat je bij terugval er samen weer voor gaat."

- Frits van Gennip

Elisa zit op de bank en glimlacht naar Frits.

Veiligheid bieden

Elisa vult aan: ‘’Zo’n hechte samenwerking tussen hulpverleners is anders dan bij een kantoorbaan. Je ligt soms half op elkaar in een houtgreep knuffel. Je biedt elkaar fysieke veiligheid en dat heeft weerslag op emotionele veiligheid. Koen is 1.83 lang en hij weegt boven de honderd kilo terwijl ik maar 1.59 lang ben. Dat veilige gevoel is dan wel echt belangrijk.’

Open houding

Frits kijkt Elisa aan. ‘Ik heb altijd gezegd dat ik liever jou naast me heb dan een klerenkast. Elisa heeft een open houding en ze is verbaal vaardig waardoor ze altijd de juiste woorden vindt. We hebben het altijd samengedaan en de rest van het team ook meegenomen in die open houding. Het was niet makkelijk, want je wordt echt geconfronteerd met je diepste angsten. Als je niet lekker in je vel zit dan reageert de cliënt daar meteen op. Zoals kinderen, die voelen en spiegelen jouw emoties ook. We hebben eraan gewerkt om er als één team op een andere manier te staan en niet te begeleiden vanuit angst. Een onderdeel daarvan is nee te durven zeggen tegen de cliënt. Cliënten hebben grenzen nodig.’’

Aan één blik genoeg hebben

Elisa voegt toe: ‘’Door te blijven praten en langer met elkaar te werken, ben je na een tijdje op elkaar ingespeeld. In het begin vroeg je je dan af wat een bepaalde blik betekent, maar later hadden we aan één blik genoeg. Langzaam kwam het team dichterbij elkaar, ontstond er een vaste groep en werd de situatie met de cliënten ook stabieler. Er was ruimte voor een geintje en die relaxte sfeer merkten cliënten ook.’’

“Ik vind het belangrijk in een samenwerking dat je eerlijk kunt zijn. Er is geen tweede agenda. Met sommigen van het team werk ik nu al acht jaar samen. Inmiddels gaat het heel goed en ben ik er nog maar één keer per maand. Toch voelt het nog altijd goed en vertrouwd. Bij Careflex heb je niet echt thuishonken, maar dit is er wel een.’’