Hoe createur Paul helemaal zijn draai vond binnen onze Zorgcampus

“Ik word hier écht als mens gezien, niet als cliënt”

24 jaar geleden, in 2000 , had Paul een ongeluk en werd hij 3,5 maanden later wakker uit zijn coma. Sindsdien zit hij in een rolstoel en heeft hij Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Maar Paul is meer dan een man in een rolstoel. Hij heeft lang gezocht naar een passende werkplek waar hij een toekomst zag. Toen vond hij helemaal zijn draai bij de Zorgcampus. In dit verhaal deelt hij zijn positieve ervaring en blikt hij terug.

De zoektocht naar een werkplek

Paul: “Mijn jobcoach Marian hielp me bij de zoektocht. Ik heb bij verschillende zorgboerderijen gewerkt, maar dat was niks voor mij. Het vinden van een passende werkplek was niet zo makkelijk.”

Marian: “Paul heeft op een paar plekken gewerkt met afwijkende doelgroepen. Ze sloten niet aan bij zijn behoeften als iemand met NAH. Een periode lang nam hij maandelijks deel aan vergaderingen van Prisma en was hij daar voorzitter. Tijdens deze bijeenkomsten deelde hij zijn ervaringen om vanuit het perspectief van de cliënt inzichten te verschaffen.”

“Dat heeft hij altijd erg goed gedaan en vond hij leuk om te doen. Na acht jaar stopte hij hiermee. Het werken heeft een tijdje stilgelegen, totdat ik hoorde dat de Zorgcampus bij Careflex een gastheer zocht. Ik dacht meteen: dat is iets voor Paul. Die is zo vriendelijk en gastvrij.”

Createur Paul glimlacht


Eerste indruk

Paul: “Dat klonk meteen goed, even wat anders dan elke dag computeren. Het eerste gesprek was meteen een warm bad. Ook de werkplek en de begeleiding vond ik wel vanaf het eerste moment heel fijn. Ik had met veel mensen een klik. Zo kwam ik erachter dat de kok ook uit Engeland kwam en hield van wielrennen. Hij nam zelfs een keertje een tijdschrift van Tour d’France voor me mee.”

Mijn rol binnen de Zorgcampus

"In het begin was het wel even zoeken. Ik begon als gastheer, maar daar liepen mensen me soms straal voorbij. Verschrikkelijk vond ik dat. Daarom gingen we op zoek naar iets wat beter bij me paste . Ik kreeg een plaat op mijn rolstoel zodat ik lunchgerechten kon uitserveren aan ons kantoorpersoneel. Ik ken inmiddels bijna iedereens naam en maak veel praatjes als ik de gerechten rondbreng. Laatst heb ik nog een tijdje met de directeuren gepraat over voetbalclubs. De afwisseling is wat mijn werk zo leuk maakt.”

Zingeving

“Sinds ik hier werk, heb ik echt weer zingeving in mijn leven gevonden, het gevoel dat ik ertoe doe. Het is geen dagbesteding, maar écht werk met verantwoordelijkheden.”

“Het doet me goed om van Paul te horen dat dit de beste beslissing was die hij had kunnen nemen. Dat hij als een gelijkwaardige wordt behandeld en mee mag denken. Sinds Paul bij de Zorgcampus werkt, zie ik hem echt stralen.”

- Marian, jobcoach

Gelijkwaardigheid

Paul: “Dat ik niet kan lopen, maakt me niet minder mens. Ik vind het fijn als mensen vragen of ik hulp nodig heb. Dan kan ik zelf aangeven of ik iets wel aankan of niet. Als mensen zomaar hulp bieden, gaan mijn nekharen overeind staan. Gelukkig word ik vrijwel altijd gelijkwaardig behandelt. Ik word hier echt gezien en gewaardeerd als mens. Niet als een cliënt met een beperking. Dat heb ik eerder nooit zo gehad en ik zit al 24 jaar lang in deze rolstoel.”

Toekomst

“In de toekomst wil ik nieuwe dingen blijven leren. Vandaag heb ik leren poleren. Dat is het polijsten van bestek tot het blinkt. Ik vertel daarnaast graag mijn verhaal als ervaringsdeskundige. Marian merkte op dat ik dit goed kan verwoorden en dat vind ik ook leuk om te doen. Daarom is het tof dat ik mijn verhaal hier ook heb kunnen delen!”

Bedankt voor het delen van jouw verhaal, Paul! En wat fijn dat je jouw draai bij de Zorgcampus hebt gevonden en al zoveel hebt mogen ontwikkelen. En nu blijven stralen hè!