27 mei 2024

Joyce in actie: maatwerk in de zorg

Joyce Bodelier werkt al tien jaar in de zorg en sinds twee jaar werkt ze bij Careflex. Ze heeft verschillende projecten bij Careflex gedaan, waaronder diensten bij een ouderinitiatief waar cliënten wonen met een matig verstandelijke beperking. Een jaar geleden waren er regelmatig escalaties en personeelswisselingen, Joyce was het enige vaste gezicht. Inmiddels is de situatie erg gestabiliseerd en kan de groep binnenkort weer overgedragen worden aan de zorginstelling. Loop een dag mee met Joyce en ontdek de zorg op maat die ze heeft ingezet bij haar verschillende cliënten.

Er zijn vier situaties die kan ontdekken:

Eline helpen haar behoeften uit te spreken

Eline vindt het moeilijk om haar behoeften uit te spreken en hulp te vragen. Ze geeft aan dat een andere begeleider een activiteit wil doen met haar, maar Joyce ontdekt dat zij dat zelf graag wil. Ontdek hoe Joyce haar hiermee heeft ondersteund.

Bewust communiceren met Hanna

Hanna kreeg altijd precies te horen welke afspraken ze had staan en welke begeleiders er op de woongroep aanwezig zouden zijn. Vaak bouwde ze hierdoor onnodig spanning op. Ze vraagt aan Joyce wie er met Pasen op de groep staat. Ontdek het antwoord van Joyce.

Contact maken met Bo die een angststoornis heeft

Het duurde bijna een jaar voordat Joyce de stem van Bo voor het eerst hoorde. En die stem was niet eens naar haar gericht! Ontdek hoe Joyce hulp krijgt van een ander soort 'begeleider' voor het contact met Bo.

Grenzen stellen in het belang van Roy

Joyce gelooft erin dat er te snel gezegd wordt dat cliënten iets niet kunnen, soms hebben ze enkel aansturing nodig. Soms een duidelijke grens. Wat zou jij doen als jouw cliënt niet luistert? Ben je streng of laat je het gaan? Ontdek hoe Joyce dit heeft aangepakt.

Eline helpen haar behoeften uit te spreken

Hoog in spanning

Eline* komt thuis van haar dagbesteding. Joyce reikt haar arm uit voor een knuffel, maar die slaat Eline af. Joyce ziet dat ze hoger in haar spanning zit. Ze moet nog veel doen en daar heeft ze moeite mee. Eline deelt haar planning en zucht. "Dat gaat nooit allemaal lukken, Joyce!" Joyce vraagt tussendoor een paar keer of ze hulp nodig heeft, maar dat hoeft niet. Ze weet dat Eline het moeilijk vindt om hulp te vragen, daarom biedt Joyce het extra vaak aan. Eline wil alleen zijn. Joyce stelt voor om iets van de planning af te wijken en voor het eten al te douchen, zodat Eline daarna lekker kan ontspannen. Daar gaat Eline wel akkoord mee.

Na het douchen is Eline al rustiger. Terwijl ze zich na het douchen afdroogt, vertelt ze dat ze gaat logeren bij haar moeder. “Wat leuk Elien, maar moet ik jou dan zolang missen?!”, roept Joyce uit. Eline moet lachen en knikt.

Duidelijkheid is veiligheid

“Je bent klaar! Fijn toch, dan kun je hierna lekker chillen! En om 5 uur doen we dan jouw medicijnen nog”, zegt Joyce. “Ja, voor het eten doen we dan de medicijnen.”, verbetert Eline haar. “Dat is waar, dat heb je goed onthouden! Heel goed van jou, je bent echt een topper!” Joyce grinnikt in zichzelf. Dat is inderdaad verandert naar voor het eten, omdat Eline soms erg in de stress kon schieten als de planning veranderde en de begeleiding later dan vijf uur kwam. Deze afspraak geeft de begeleiding meer speling en Eline meer rust en veiligheid.

Behoeften aangeven

Eline wordt apart begeleidt, daarom vindt Joyce het belangrijk om haar genoeg aandacht en nabijheid te geven. Na de medicijnen gaat ze dicht tegenover Eline op de bank zitten en kijkt haar geïnteresseerd aan. Ze vraagt hoe ze haar dag heeft beleefd. “Eerst niet goed, maar later op de dag wel”, vertelt Eline. “Morgen ga ik met Tijmen een rondje fietsen en mijn fiets schoonmaken.”, zegt Eline enthousiast. “Wil je jouw fiets alvast die kant op brengen dan vanavond?”, vraagt Joyce. Eline denkt even na en zegt dan dat Tijmen haar fiets nog nooit heeft gezien en wil wegbrengen met haar. Joyce weet dat Eline het moeilijk vindt om haar behoeften aan te geven en vaak de ander gebruikt om dat te doen. “Wil Tijmen dat of zou jij dat leuk vinden? Want als jij dat graag wil, dat kan dat hè!” “Ja, ik wil graag met Tijmen gaan.”, zegt Eline. Joyce knikt. “Oke, dat is goed. Je mag het gewoon zeggen als jij dat wil he, Elien. Dan doen we dat gewoon!” Eline glimlacht tevreden.

"Alles wat ik doe, doe ik met het belang van de cliënt in mijn achterhoofd. Ik ben er voor hen, om ze te helpen en te begeleiden. Daar doe ik het voor!"

- Joyce Bodelier

Bewust communiceren met Hanna

Dikke knuffel

Wanneer Joyce binnenkomt, begroet Hanna* haar met een lange knuffel. Joyce vraagt hoe haar dag is geweest. Op het terras spelen ze samen een potje memory. Hanna wint, zoals altijd. Na haar overwinning pakt ze een theedoek en loopt ze de hond achterna. Die rent speels rondjes om de tafel. “Probeer je Jaya te temmen, zoals een stier, Hanna?” Hanna moet lachen.

Wie staat er op de groep?

Even later zit Hanna naast Joyce aan tafel. Ze eten spaghetti met alle bewoners van de woongroep. Hanna voelt zich niet lekker. Ze heeft hoofd- en buikpijn. Ze legt haar hoofd op de schouder van Joyce. Joyce leunt haar hoofd naar Hanna toe. “Wie staat er maandag op de groep?”, vraagt Hanna. “Dat weet ik nog niet, schat! Maar waar kun jij dat op de dag zelf zien?” "Op het bord", antwoordt Hanna. "Heel goed!", complimenteert Joyce.

Onnodige spanning

Joyce weet dat Hanna graag duidelijkheid wil, maar dat het haar uiteindelijk niet helpt. De planning zou nog gewisseld kunnen worden of misschien is er iemand ziek. De teleurstelling die dat kan geven, zorgt voor onnodige spanning.

Een portretfoto van begeleider Joyce Bodelier

Contact maken met Bo die een angststoornis heeft

Flauwe grapjes

Een andere cliënt, Bo*, schoffelt de woonkamer in. Door haar angststoornis praat ze niet veel, maar Joyce kent ze inmiddels goed en haar flauwe grapjes worden gewaardeerd. Terwijl haar collega een nummer van K3 opzet, loopt Joyce naar buiten. “Kom je er ook bij zitten, Bo? Lekker in de zon, dan leg ik er een kleedje bij.”

Liefde voor honden

Joyce weet dat het meenemen van haar hond Bo goed heeft gedaan. Ze zei bijna nooit wat, tot ze haar hond Jaya voor het eerst ontmoette. "Schatje, schatje!", riep ze opeens uit. Joyce was bijna van haar stoel gevallen van verbazing.

Genieten van de zon

Bo gaat voorzichtig naast Joyce zitten. Joyce roept Jaya erbij. Meteen licht het gezicht van Bo op. Ze moet grinniken en begint hem te aaien. Joyce gaat liggen en legt haar hoofd voorzichtig op de schoot van Bo. “Lekker zo, hè Bo!” “Ja”, zegt Bo zachtjes. Samen genieten ze van het zonnetje.

Grenzen stellen in het belang van Roy

Grenzen stellen

Na het eten vraagt de collega van Joyce aan de groep wie wat wil doen. Afruimen, stofzuigen of opdekken. Iedereen mag zelf kiezen wat ze het leukste vinden om te doen. Ze vindt het belangrijk dat ze hier zelf een keuze in hebben. Roy kiest voor stofzuigen, maar Joyce ziet dat hij er helemaal niet op zit te wachten. “Kom, we gaan lekker stofzuigen, Roy!” Roy begint eraan, maar na vijf minuten geeft hij aan dat hij écht niet meer wil. “Even pauze dan, Roy? Dat is goed! Dan gaan we daarna weer verder.” “Nee”, zegt Roy. “Neem maar lekker tien minuten, dan kom je zo weer terug voor de rest.”

Bewust je woorden kiezen

Joyce kiest haar woorden bewust, er zit geen vraag in. Ze weet als ze nu toegeeft, dat de drempel de volgende keer nog hoger is.

Aanmoedigen

Na zijn pauze komt Roy terug de woonkamer is. “Hoi, Roy! Goed dat je terug bent. Pak de slang maar weer op.” Roy pakt de stofzuigerslang weer op, maar hij kijkt niet erg blij. “Alleen nog maar dit hoekje, Roy”, moedigt Joyce aan. Als hij klaar is, loopt Joyce naar hem toe. “High five, super goed gedaan!” Hij beantwoordt haar high five en glimlacht.

Terwijl Joyce de vaatwasser inruimt, kijkt ze op de klok. De helft van de dienst zit er alweer op. Nog even een ronde met medicijnen doen en misschien samen een Disney-film kijken. En dan samen met Jaya én een tevreden gevoel naar huis.